Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
"Juke box, juke box, je claque des doigts devant le juke box"
Dat zingt Gainsbourg. Ik luister er dikwijls naar sinds ik twee en half ben. Ik ken dat liedje dus door en door. Wat ik vooral geweldig vind, is dat geknip met de vingers.
Ik had niet veel tijd nodig om dat ook te kunnen. Op mijn derde leek het wel een stukje stof dat je wreef, maar vandaag ben ik de king van de knip, weg met Elvis of Gainsbourg, hier ben ik ! Ik krijg dat soms. Gelijk wanneer, in feite. Als ik het voel kriebelen in mijn vingers, daar ga ik.
Je moet weten dat ik in mijn latinoperiode zit. Mijn favorieten zijn "Trio esperança" do Brasil (drie madammen die a cappela zingen), "Brasilero" (die melodieën vind ik zo geweldig dat ik ze helemaal voor jullie kan zingen), en ...La Bamba. Ja, ja, ik ontsnap ook niet aan dat mediagedoe op de radio. En omdat mijn zusje Eva het ook mooi vond, heeft mama de cd voor ons gekocht. Hij zit nog maar pas in de machine en op de eerste noten haal ik al mijn brede glimlach boven en zeg ik: "Het is la Bamba".
Ik heb mama aan Eva horen uitleggen dat het een oud liedje was van toen ze nog jong was, en dat het diende om jongens te leren kennen als je wat verlegen was, want de bedoeling van de dans was dat je iemand uitkoos om te kussen. Bah !
Ik ben in elk geval niet verlegen. Ik heb geen bamba nodig om met mensen aan te pappen.
