Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« januari 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou aan de djembé

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


maandag 3 januari 2005

50. Het schaap !

Vorig jaar ben ik met de school op milieuklas geweest, in een boerderij die speciaal is ingericht om het plattelandsleven beter te leren kennen. Drie dagen zonder mama en papa die, naar ik vermoed, ervan hebben geprofiteerd om wat uit te rusten. Het was echt kei-tof… op een klein voorval na dat grote indruk op mij maakte.
We gingen langs bij alle dieren van de boerderij, om ze te voederen : paarden, kippen, varkens…en schapen. Ik ben al niet stoer met de hond van papa, dus voel ik mij zeker niet zo aangetrokken tot andere dieren, met uitzondering van het paard. Maar goed, ik moest gehoorzamen aan mijn juf en dus liep ik braaf mee.
In de schapenstal werd ik neergeplant op het hooi vlakbij de dieren. Net op dat moment besliste een groot beest om in mijn oor te komen blaten. Ik maakte me daar een sprong…gevolgd door een niet te stoppen huilbui.
Zeker nog twee, drie maanden lang raakte ik er maar niet over uitgepraat : "Schaap ! Je mag niet Bêêêêê doen !" - "Maar je (=ik) moet niet bang zijn voor het schaap, het is lief !" - "Bêêê... Schaapje, wil je je mama, schaapje?" - "Je moet niet huilen, schaap..." enz...
Sindsdien kan ik zelf ook perfect blaten. ...Soms verbeter ik zelf iemand die het ook wil proberen, maar dan eerder op een kip lijkt.
(de foto is tijdens dat verblijf genomen : er worden verwoede pogingen gedaan om me vriendchap te doen sluiten met een lammetje om me te verzoenen met de schapen en niet meer bang te zijn).

foto:
Lou et le mouton
Van Luc Boland, om 10:53 :: Mijn eigen wereldje :: #77 :: Geen reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland