Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Jullie weten natuurlijk al dat ik van alle soorten muziek hou.
Omdat ik ondertussen al aan mijn eertse griep van de seizoen toe ben (!) – niks erg, gewoon wat koorts twee dagen, die me erg druk maakt -, heb ik twee dagen gelogeerd bij opa en oma. En dan maken mijn ouders altijd een tas voor mij klaar met wat ik nodig heb voor de reis : de olifant, spelletjes en mijn favoriete cd’s. Maar dankzij de radio in de auto, en vooral dankzij mijn grote zus Mathilde, heb ik nu Sean Paul ontdekt. Waw ! Ik ben er kapot van ! Knap dat dat is ! Die kerel is echt dodelijk met zijn ritmes en zijn uitspraak. Ik wissel dus voor het moment Henri Dès af met Sean Paul via "Peter en de Wolf", zonder scrupules. Het moet niet elke dag hetzelfde zijn !
Bij mijn grootouders heb ik hen dus gevraagd om de cd van Sean Paul op te zetten. Ze leken nogal verrast toen ze hem hoorden. Ik weet niet echt wat ze ervan dachten wanten ze praatten stilletjes met elkaar, om mij dan voor te stellen om het geluid wat zachter te zetten.
Toen ik dus gisteravond thuis kwam, heb ik alles verteld aan mama met een lachje op mijn gezicht (het is een primeur dat ik zoiets vertel !) : "Oma kent Sean Paul niet, hé ?". Mama heeft dat bevestigd. Ze luisteren niet naar een radio zoals "Strudio Brussel" en ook niet naar variété. En ik daarop, dit keer met mijn banaan-glimlach : "Ze houdt niet veel van Sean Paul, oma". En daar hebben we alle twee heel erg om gelachen ! Grappig dat mensen een andere smaak hebben. Ik neem alles wat komt, op voorwaarde dat het mooi klinkt, in harmonie, grappig origineel of straf is !