Oké, oké, ik geef het toe. Ik ben een grote babbelaar, ik ben niet op mijn mondje gevallen. En zeker voor het moment niet ! (in mijn voordeel : ik ben ook maar de appel van de boom, hé, als je snapt wat ik bedoel ). Verlegenheid was er voor ons niet bij, er wordt nogal wat gekletst bij ons. Alleen of in gezelschap. En dan nog in andere talen (ik vertelde er al over – zie art.32
en art. 95). Ik kan mijn mondje dus goed roeren, in andere talen zelfs : Engels, Afrikaans, en zelfs Chinees ! Ik geef toe dat dat Chinees helemaal geïmproviseerd is, maar het is echt fun. Je zet gewoon enkele "ching"-"ping"-"wong"-"chong"-"mâ"-"wa"-"ki" na elkaar en dat klinkt direct serieus. Het Afrikaans, dat is eerder een kwestie van accent. Mijn eigen taaltje met een Afrikaans sausje erover. Op één dag heb ik op de rrrrrrradiò een Afrrrrrikaaaaan gehoord op het nieuuuuws : ik vond dat accent direct heel sappig ! Als ik dus Afrrrrrrikaans sprrrrrreeeek, rrrrrol ik de "R" en leg ik andère accenten. In het Engels, hetzelfde.
Ik ken goed "Yes" en enkele andere woorden.
Ik kan ook zeggen "Why do you crying?" op zijn Oxfords.
En voor de rest is het mijn moedertaal, Frans dus, met een Engels accent.
Dat staat erg sjiek : "Je cwois que je vay jouwer avec mon petite cwette toute douwce".
Maar de absolute nummer 1 op mijn hitparade is Vlaams.
Tussen Geert, mijn Hollandse buur en de verpleger van het ziekenhuis die tegen mama en papa met een accent spreekt, en Claire, een lieve dame die bij ons thuis geweest is om met papa te praten over de vertaling van de site in het Vlaams,…je moet mij geen twee keer vragen om de taal van Vondel te spreken.
Ik zeg perfect – met het accent erbij : "Ja, ik spreek vlaams". En ik moet zeggen dat mijn accent sinds de vorige keer veel verbeterd is.
En dus vraag ik aan papa dat hij als hij iets tegen me zegt, dat in het Vlaams herhaalt.
Ik kan maar niet genoeg krijgen van vreemde talen.
Het zou toch triestig zijn zonder al die verschillende klanken en woorden.
Mijn wereld maakt het nog spannender, het prikkelt mijn nieuwsgierigheid.
Naar het schijnt stoort dat sommige mensen.
"Als ik het op een dag ooit kan, wil ik wel eens de babbeleir spelen met hen. Na !"*
"Nee, zeker ?**
*/** : NDL: Dat is Brussels : "Babbeleir" Na!" = tiens !, et "Neie, zèkers?" wat eigenlijk wil zeggen : Ja, hoor ! (en omgekeerd : "Joe, zèkers ?" wil zeggen : Nee !), nen echten ket, allei.
|
