Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
125. Hoe ik de dingen zie 4 : Wat is dat, blind zijn ?
(vervolg) Met mij moet je veel geduld hebben, heel veel geduld : uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen. Altijd opnieuw. Je moet het probleem langs alle mogelijke kanten bekijken om de juiste woorden te vinden zodat ik het kan begrijpen.
Papa en mama weten soms ook niet zo goed hoe ze me dingen moeten uitleggen ! Een voorbeeld : wat is dat, blind zijn ? Makkelijk, zeg je ? Oké, leg het me dan maar uit ! Dat is "niet zien" ? Ja, natuurlijk, maar wat is dat, "zien" ? Ik weet wel dat ik ogen heb, maar ik weet niet waarvoor ze dienen. Ik besef dat papa, mama en al die mensen rond mij zonder enig probleem bewegen, omgaan met de dingen, geen gevaar lopen gewoon omdat ze "zien"... Maar je mag me dan wel zeggen dat het komt omdat ze "zien", dat doet nog geen belletje rinkelen, want wat is dat nu toch het "gezicht" ? Eén van de vijf "zintuigen" ? Wat is dat, een "zintuig" ?
O.K., de vier eerste snap ik wel (en dan nog moet ik doorhebben dat ze me helpen om de dingen te ‘voelen’) Maar dat vijfde dat ik niet heb... Is het beelden zien ? Zeker, zeker, maar wat zijn dat beelden als je er nooit gezien hebt ? En ik maak mijn eigen beelden in mijn hoofd, op mijn manier. Het beeld van mama, bijvoorbeeld, is een stemgeluid, een geur, een klank, een stukje huid, een vorm in de ruimte.
Leg me dan maar uit wat zien is !
Laten we de rollen omkeren. Het is alsof ik je zou zeggen dat ik van een andere planeet kom en dat ik, bijvoorbeeld drie "zintuigen" heb (en niet vijf zoals jullie): ik kan horen en voelen (tot daar kan je volgen, hé), en mijn derde zintuig, dat is de "snurf" (vind ik ter plekke uit, hé !). Wat ? Weet je niet wat "snurf" is ? Maar allez, met je "snurf" kan je "snurfen" ! Weet je niet wat dat is, "snurfen" ? Natuurlijk, in dat geval… het is alsof je iemand hoort dichterbij komen, behalve dat je met een "Snurf" : -1. de andere in de ruimte kan voelen (opgelet, dat heeft niets met ‘zien’ te maken). -2. Zijn ‘materiaal’, zijn volume, zijn samenstelling kan scannen (zonder aan te raken). Je krijgt dan geen beelden, maar "snurfies" in je hersenen. Je kan je dat niet voorstellen ? Dat snap ik. Je kan onmogelijk weten wat een "snurf" is als je nooit "snurfies" in je hersenen hebt gehad.
Dat alles om je te zeggen dat papa en mama me vaak herhalen dat ik blind ben en dat ik niet kan zien. Maar wat ben ik daarmee ? Het kan me geen bal schelen dat ik blind ben. Wat ik wil, is begrijpen waarom het leven voor de mensen rondom mij zo gemakkelijk is en niet voor mij. Ik wil hetzelfde, ook al zeg ik dat niet met zoveel worden. (ik laat dat eerder zien met woedende en gekwetste reacties als mij iets raars overkomt dat ik niet verwacht, zoals een hoek van een tafel die me slaat).
Er is dus nog altijd geen antwoord op de vraag : wat is blind zijn en wat is zien ?
De artikels over "hoe Lou de dingen ziet" doen mij weer beseffen hoe wij alles zo vanzelfsprekend vinden ... terwijl het eigenlijk zo bijzonder is te kunnen zien ...
Le mercredi 27 avril 2005 à 12:17,
commentaire par
Free my Soul
:: #
Dit is precies de magische wereld van Lou.
Le samedi 30 avril 2005 à 11:46,
commentaire par
Luc
:: #
