Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Als ik telefoneer in het echt (dus niet met mijn "Buzz Lightyear"), klets en klets ik maar door. Ik vind dat keitof. Maar ik luister dus niet naar wat de andere zegt, ik vertel alles wat mij door mijn hoofd schiet (liefst mijn vaste zinnetjes van dat moment).
Een voorbeeld ? Toen papa en mama me opbelden uit Cabourg waar ze hun weekendje met twee doorbrachten en ik ziek was (een lelijke oogontsteking waar dokter Jean-François bij moest komen), kregen ze dit te horen :
Papa : "Hallo ? Hallo, Loulou ?" Ik: "Hallo , papa..." Papa: "Dag, lieve Loulou... alles goed ?" Ik: "hoe, hoe..." Papa: "Hoe, hoe, Loulou, gaat het?" Ik: "Dag, papaatje!" Papa: "Dag, lieve Loulou. Is de dokter naar je oog komen kijken ?" (wat zeg je dat mooi, papa!) Ik: "Het gaat wel papa, een papiertje vandaag (?), François (de dokter) heeft gebeld, zie je?" Papa: "Jean-François, ja ! Hij is naar je komen kijken..." Ik: " 'aurojiska' Marie-Anne, ik heb geen lelijke woorden gezegd bij Marie-Anne..." Papa: "Ja, ik weet dat je geen lelijke woorden gezegd hebt ! En gaat het ? Heb je niet te veel last van je oog ? Doet het pijn ?" Ik: "Ja... tsje tsje tsje.. ik heb geen lelijke woorden gezegd" Papa: "..Goed. Is het leuk bij opa?" Ik: " aaah 'kashi'... ik heb geen lelijke woorden gezegd, en ‘magdani’ Papa : "Ja, maar dat, ik heb het verst..." Ik : -onverstaanbaar - Papa: "Hé, Loulou... euh... Lilou, luister..." Ik: -altijd even onverstaanbaar- Papa : "Hé, schatje, luister eens naar wat ik zeg..." Ik: "Maar ik wil, ik weet ik hoop dat men geen lelijke woorden mag zeggen, papa. Maar euh..." Papa : "Ik weet het... zeg, maak je plezier bij opa en oma ?" Ik: "Ja, het is tof bij opa en oma, maar ik heb geen lelijke woorden gezegd bij opa en oma!" Papa: "Ah, goed, en wat heb je vandaag gedaan bij opa en oma ?" Ik: "Euh... hummmmm... Luister, mama en mama euh..." Papa : "Wil je mama spreken ?" Ik : "ja..." Papa : "Wacht, ik geef ze door… momentje… dikke zoen... Blijf aan de lijn, hé!" Ik : "Ja... , ja... , ja... We gaan wandelen met Marie-Anne..." Papa : "Ja, goed, ik geef je mama door..." (...)
