Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
(2 – vervolg post 46) een mono-dialoog van Lou in bad, woord voor woord : "Papa...ha, ha, ha ! Het bureau was kapot... Lou is kapot. -pauze- Maar nee, Loulou, het is niet kapot ! Het bureau is kapot. Kapot is mijn bureau. ... Maar als je geen bureau hebt.. euh... Nee, Papa, hij komt uit zijn bureau. Nee, nee, nee, nee, nee -op een sussende toon. ...euh... Wacht ! Wacht ! ... Maar... -pauze- Ik ben het beu dat je altijd over het bureau praat... En het bureau, dat is opa en oma. -pauze- Dat is met…euh... met... Dat is met het hondje Courage... Maar dat is later... En dat gaat vanzelf! ... En dat is op zondag, zelfs als je helemaal geen zin hebt. Dat zegt Marie-Anne (zijn schooljuf). ... Weten jullie hoe… Maar jullie zullen zien hoe ik dat doe… Maar altijd… Altijd ... Ja, jullie zullen zien… Kom, we gaan kijken wat "kessinga" (-?-) beneden doet. -onomatopeeën- ... Maar, hondje Courage ! Dat is ook in het bureau... Je moet weten dat in koud water, het bureau het sterkste is... Maar dat evolueert… (onbegrijpelijk – mompel mompel tussen mijn tanden) ... Nee ! Ik zeg: Nee ! Maar opa, ik ga hout halen in de d… in de dinges... Maar dat zal wel duren tot aan de zee… En dan gaat het rijden... (nog wat onbegrijpelijk gemompel) ... Ik ga naar opa... tot aan het bloemenfeest (= ons wijkfeest). Voor de werken... (en dat gaat zo tien minuten door).