Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Door dat luisteren naar al die voorleesverhalen of door al die tekenfilms die Eva op tv bekijkt, beginnen mijn eigen verhalen beter en beter ineen te zitten. Ik moet zeggen dat ik het getroffen heb met papa, want hij kan heel goed vertellen. Maar mijn inspiratie komt vooral van al die verhalen die ik hoor op cassette of op cd. Want als het om horen en luisteren gaat ben ik een krak. Ik had dus bijvoorbeeld direct door dat Marlène Jobert alle stemmen van de personages deed. Het volstaat dus om van toon te veranderen, om een accentje na te doen en je bent Goudlokje, Papa beer, Mama beer of Kindje beer, of één van de zeven geitjes, de Wolf of mama geit.
Imiteren (bijvoorbeeld Meneer René die lispelt) doe ik al lang, maar nieuw is dat ik van het ene personage op het andere stap als ik iets probeer te vertellen dat iets om het lijf heeft.
Dat geeft zoiets in de stijl van een gesprek tussen Meneer René en Hondje Courage. Voor de ene spreek ik met mijn zwaarste stem, al lispelend, en voor de andere met een klein schattig stemmetje.
