Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
In die zelfde serie, stel je voor, ik lust geen snoepjes ! Maar dat heeft eerder te maken met mijn blindheid, naar het schijnt !
Ik eet al niet graag dingen die te hard zijn en niet in kleine stukjes gesneden zijn.
Ik heb daar trouwens mama en papa over bezig gehoord. Naar het schijnt zou het gedaan zijn met de voorgesneden stukjes brood in mijn bord. Ze willen profiteren van de vakantie om mij een boterham te leren eten als een grote. Waar halen ze dat stomme idee nu weer ? Ik ga de laatste tijd wel goed vooruit, maar ze moeten nu niet gaan overdrijven !
Om af te sluiten, nog een kleine anekdote over de snoepjes : Het gebeurt dikwijls, op de markt op zondag of in de winkels dat de vriendelijke mensen van de winkel mij een snoepje willen geven. Ze zijn dan ook verrast dat een kind zoals ik niet reageert op zo’n cadeau…maar het is natuurlijk simpel : ik zie het lekkers niet en ik snap niet wat een ‘snoepje’ is". Ze zijn dan natuurlijk heel verveeld als ze horen dat ik blind ben, alsof ze een stommiteit hebben gedaan. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo ! Het staat niet op mijn voorhoofd geschreven dat ik blind ben, het is het gebaar dat telt. Papa houdt zich dan soms van de domme en neemt het snoepje aan voor mij (de valserik !) en geeft het dan thuis aan Eva. Maar ik moet zeggen dat ze het natuurlijk dubbel en dik verdient !
Ik heb al verteld dat ik familie ben van Manneken Pis omwille van mijn suikerziekte : alles wat ik drink komt er langs de andere kant direct weer uit als ik mijn medicament niet neem ‘s morgens en ‘s avonds. Dat is niet erg, je moet het gewoon niet vergeten ! Het is voor mij hetzelfde ritueel als je tanden poetsen.
Maar de andere verwantschap heeft te maken met de "vloeistoffen". Ah ja, ik drink water, water en nog eens water. Dat heeft niks met een dieet te maken, ik vertrouw gewoon niks anders. Zelfs van grenadine moet ik niks weten. En aan cola of andere bubbeldrankjes mag ik al helemaal niet denken. Voor mij mag er geen smaak zitten in een vloeistof. En hij moet ook koud zijn ! Ik smaak het al bij de eerste slok :
140. ...Een grote babbeleir*, zelfs in andere talen !
Oké, oké, ik geef het toe. Ik ben een grote babbelaar, ik ben niet op mijn mondje gevallen. En zeker voor het moment niet ! (in mijn voordeel : ik ben ook maar de appel van de boom, hé, als je snapt wat ik bedoel ). Verlegenheid was er voor ons niet bij, er wordt nogal wat gekletst bij ons. Alleen of in gezelschap. En dan nog in andere talen (ik vertelde er al over – zie art.32
en art. 95).
Ik kan mijn mondje dus goed roeren, in andere talen zelfs : Engels, Afrikaans, en zelfs Chinees !
Ik geef toe dat dat Chinees helemaal geïmproviseerd is, maar het is echt fun. Je zet gewoon enkele "ching"-"ping"-"wong"-"chong"-"mâ"-"wa"-"ki" na elkaar en dat klinkt direct serieus.
Het Afrikaans, dat is eerder een kwestie van accent. Mijn eigen taaltje met een Afrikaans sausje erover. Op één dag heb ik op de rrrrrrradiò een Afrrrrrikaaaaan gehoord op het nieuuuuws : ik vond dat accent direct heel sappig ! Als ik dus Afrrrrrrikaans sprrrrrreeeek, rrrrrol ik de "R" en leg ik andère accenten.
