Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Ze heeft een vriendelijk berichtje gezet op de site en dus wou ik hier Marie-Anne danken, omdat ze me met zoveel geduld de dingen van het leven aanleert… als ik wil natuurlijk ! Want op foto’s zie ik er misschien wel schattig uit, maar mijn karakter is dat niet altijd. Angsten, tics, obsessies, verwarring zijn mijn dagelijkse kost. Ik moet veel moeite doen om mij op iets te concentreren. Daarom wil ik haar en het hele team van het IRSA (mijn school in Ukkel) heel erg danken : de leerkrachten, het hulppersoneel, de therapeutes, de toezichtsters..... en Meneer René (over hem heb ik het nog wel) ;-)
Als je zo hoort hoe anders ik ben dan anderen (zie de andere artikels), dan vraag je je zeker af : « maar hoe houden je ouders het vol ? ». Wel, hoewel ik nog verrassingen in petto heb (ik heb nog veel te vertellen, zoals over mijn sluimerende suikerziekte, de hormoonspuiten en andere middeltjes die mijn lichaam nodig heeft…), maar mijn papa en mama zijn best gelukkig. Ik zweer het ! Omdat ze elkaar graag zien. Zo simpel is dat. En omdat ze erg verliefd zijn op elkaar, houden ze ook van de ‘vruchten van hun liefde’ zoals dat heet : ik en mijn twee grote zussen. Hoewel het natuurlijk niet elke dag leuk is. Er zijn minder goeie momenten, wat minder optimisme. Vooral bij papa. Maar dat is het leven, hé.
Laten we duidelijk zijn ! Mijn papa heeft deze site niet gemaakt om tranen te doen rollen…maar omdat hij het als « kunstenaar » (scenarioschrijver, regisseur, auteur...), vanzelfsprekend vond om mijn vaardigheden te gebruiken voor een heel persoonlijke, maar hopelijk nuttige, getuigenis.
Hallo, mijn naam is Lou. Ik ben vijf (op september 2003). Ik ben blind geboren en in mijn hoofd zit ik helemaal anders ineen dan jullie… Mijn papa heeft deze site willen maken om jullie te vertellen over wat we samen allemaal meemaken en hoe ik mijn plekje in de wereld vind. Tot binnenkort ! Lou
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal. Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen, maar telkens met de datum waarop ze werden geschreven (dus iets meer dan een jaar voordien). Dus, u moet naar de "archieven per maand" zoeken om een nieuwe "post" te vinden (even als de datum is b.v. oktober 2003) DUS REGELMATIG, ZAL IK NIEUWE POST TOEVOEGEN (330 post in het frans op november 2004 !).
BEDANKT Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Veel dank ook aan Christine Leroy voor de vertaling. Luc Boland de vader van Lou.
