Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« september 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou aan de djembé

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


maandag 26 september 2005

168. Ik ben een kleine hommel !

Wil je mijn laatste spelletje kennen?
Ik doe de hommel na. (het is het seizoen, nietwaar).
Het begon allemaal onlangs in bad : ik kneep mijn neus dicht om een geluid, ‘k weet niet eens welk, na te doen toen mama (ja, want papa zie ik niet meer zo dikwijls de laatste tijd), mij nadeed, maar dan beter.
Ik moest daar zo om lachen !
Ik heb wel geprobeerd om hetzelfde te doen, maar omdat ik niet zag hoe zij het deed, heeft ze mijn vingers gepakt en ze juist gezet, dit wil zeggen de ene wat hoger dan de andere op de neusgaten.
Meer had ik niet nodig, ik begon er direct aan, en met talent, alstublieft !
Mama heeft mij uitgelegd dat het het geluid was van de vleugels van een insect dat hommel heet.
Nu je het zegt, ik heb dat ooit al wel ergens gehoord… maar een hommel, vleugels en vliegen... ik kan het me maar moeilijk voorstellen (maar dat kan me geen bal schelen). Ik weet wel wat een dier is, dat is toch al iets !

foto:
Lou et les bourdons
Van Luc Boland, om 15:40 :: Dag na dag :: #209 :: Geen reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland