Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« oktober 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou in beweging

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


woensdag 12 oktober 2005

171. Meneer en ik

Lou dans les escaliers avec MonsieurIn het rijtje personages die ik uitvind of nadoe, moet ik u Hondje Courage en Meneer René niet meer voorstellen.
...Sinds kort zijn er enkele nieuwe bij !
Zo ben ik heel graag de vriend van kleine Peter (uit Peter en de Wolf). Als de muziek van de wolf begint, begin ik te gillen : "Peter, Peter ! Pas op, daar komt de wolf !"
Maar HET personage dat ik voor het moment echt kei-neig vind is "Meneer".
Vraag mij niet wie het is, dat maakt echt niks uit. Ik heb Meneer uitgevonden om met een diepe stem te kunnen praten zoals papa. Het probleem is dat ik een kinderstem heb. Om dus met een lage stem te kunnen praten, duw ik mijn kin naar beneden en spreek ik diep uit mijn keel (Dat lukt me goed).

"Meneer" is dus een onmisbare maat geworden.
Hij is altijd erg serieus : "Ja-euh... dat klopt-euh... Opa is er niet-euh...".
En het grappigste was nog toen ik hem onlangs echt gestalte gaf : ik liep op de trap en ik zei : "Kom, Meneer, je moet Loulou een handje geven om naar beneden te gaan." (!)
Ik heb dus mijn eigen linkerhand gebruikt als de zijne, en in mijn rechterhand gelegd, om zo naar de salon te stappen.
En ik snap niet waarom maar toen mama mij zo de trap af zag komen, ging ze echt flippen. Ze zei dat ik mij moest vasthouden, maar dat kon ik niet want mijn twee handen waren bezet.
We hebben dus een compromis gevonden : Meneer en ik zouden arm over arm lopen, zo kon ik mij toch nog vasthouden (zie de foto).

Ik moet wel zeggen dat ik echt niet snapte waarom mama zo panikeerde : ik ben echt heel knap op de trap (zie. art. 111 en art. 112), ook al ben ik er al een paar keer af gedonderd, dat was toch zonder veel erg.
Van Luc Boland, om 11:39 :: Dag na dag :: #212 :: Een reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland