(vervolg) Maar de tijd gaat voorbij en ik vergeet mijn kameraard olifant meer en meer. Tot ik ontdek wat dit knuffeldier zo allemaal kan doen : een beetje zoals de "3-in-1" producten waar ze reclame voor maken. Bijvoorbeeld : - Vroeger gebruikte ik een muzikale knuffel die ik in een hoek van het huis zette om die plaats terug te vinden (ik ging dan van en naar de knuffel, bijvoorbeeld in de keuken, in het salon dat ik vond door de muziek van een cd of de televisie). - Zo durfde ik vroeger enkel alleen op stap gaan in de ruimte met het spel van de "buggy, blijf daar!" (zie. "In het bos") - En tot voor kort moesten papa en mama dikwijls alle listen gebruiken om me de trap op te krijgen als ik in bad of in bed moest en ik maar bleef hangen (in de stijl van : "hondje Courage, je mag niet de trappen op gaan" (zie. art. 19) ...En ik dan maar direct ongehoorzaam zijn, natuurlijk! - En dan moest ik ook nog pre-braille leren, met de noties van boven en onder, links en rechts, en daar had ik meestal geen zin in. (Enz.) Nu doe ik dat allemaal met de olifant, mijn lievelingsding :
- Ik gebruik de olifant als geluidsboei in het huis, ik vraag mama en papa om weg te gaan met de olifant zoals met de buggy en ik zoek hem dan op. Leuk.
- Om de trappen op te gaan, moet de olifant me alleen maar voorgaan (samen met papa of mama) en ik ren hem "rap, rap, rap" achterna !
- En wat de begrippen boven/onder, links/rechts betreft, is één van mijn favoriete spelletjes nu om de olifant aan en uit te doen. Maar daarvoor moet ik natuurlijk het knopje vinden waar ik op moet drukken op de poot "links onder" van het dier. Ik doe het met plezier en natuurlijk moet ik dan wel nadenken over wat ik doe !
En dan zijn er nog die momenten dat ik gezellig in de zetel zit en verhaaltjes verzin met de olifant : ik zeg hem de zin van een personage (op de gepaste toon) en hij zegt me na en ik antwoord ! (Wie mijn verhalen al sinds het begin leest, zal begrijpen dat ik zo een gesprekspartner heb gevonden die me laat zeggen wat ik wil. Met mama en papa is dat wel anders).
Het allergrappigste is als ik de olifant over de vloer wil doen lopen, zoals een personage dat ik tot leven breng. En dat is toch een hele stap vooruit in mijn "intellectuwele" ontwikkeling !
Je moet me daar zien lopen, stap na stap, in twee geplooid, zodat de poten van de olifant aan de grond komen alsof hij alleen wandelt. "Clop, clop, clop" doet de knuffel die in feite meer springt als een konijn.
Zie je wel dat ik een klik gemaakt heb !
foto:
|
