Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

« april 2005 »
MaDiWoWoDonZaZon
123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930
 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou als acrobaat

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 

zaterdag 9 april 2005

115. Blindemannetje (rewind -3-)

Toen papa en papa hoorden dat ik blind was, hebben ze het direct uitgelegd aan mijn zussen (met voor Eva het resultaat dat jullie al kennen)
Met mijn grote zus Mathilde, toen negen, liep het helemaal anders.
Ze snapte het direct. En ze keek triest.
Mathilde : "Dat is jammer… hij zal nooit de landschappen, de bergen, de zee " kunnen zien.
Papa (met een krop in de keel die hij probeert te verbergen) : "We zullen het hem uitleggen, beschrijven, doen aanraken..."
Mat.: "Ja, maar het is toch anders..."
Papa : "natuurlijk, maar zo is het nu eenmaal, meid... "
Mat. (die alles vanuit haar eigen interesses bekijkt) : "Hij zal nooit naar tekenfilms kunnen kijken".

Papa : "Hij kan ernaar luisteren en we zullen hem uitleggen wat er gebeurt als dat nodig is."
Mat. (nog niet overtuigd) : "Ja, maar hij zal niet kunnen tekenen" (de grote passie van Mathilde).
Papa : "Waarom niet ? Hij zal dan wel hulp nodig hebben, moeten leren hoe het moet..."
Mat.: "Maar hij zal toch niet veel spelletjes kunnen spelen, verstoppertje bijvoorbeeld… (en plots gaat er een lichtje branden -) ...maar hij zal blindemannetje kunnen spelen!"
Papa slikt zijn krop in de keel in, knuffelt Mathilde en zegt : "Je hebt gelijk en hij zal jullie afdrogen ! Je bent een fantastisch kind met fantastische ideeën. Je zal wel zien dat we veel dingen zullen vinden om hem bezig te houden."

Papa heeft achteraf gezegd (al lachend) dat als iemand anders dat tegen hem gezegd, hij er op geklopt zou hebben !

Zo zie je nog maar een keer, je kan alles zeggen,…
als het maar met liefde en vol begrip is.

photo:
Mathilde et Lou bébé
Van Luc Boland :: samedi 9 avril 2005 à 10:46 :: Verleden tijd :: #147 :: rss


Uw commentaaren

dat heeft je papa goed aangepakt

Le samedi 16 avril 2005 à 00:06, commentaire par dM3 :: #
 

Een commentaar toevoegen

Naam of bijnaam :
E-mail (facultatief) :
Website (facultatief) :
Commentaar  :
De HTML-code verschijnt als tekst in het commentaar, de netadressen worden automatisch geconverteerd.
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland