Dagboek van Lou
een kleine prins als geen ander
  Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
 
 
 

Zoeken

 

Archief

 

Categorieën

 

Archieven per maand

Lou aan de djembé

 
 
 
 
 
 

Welkom op de "blogs" van Lou.


Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.

Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
 

WAARSCHUWING


Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).

Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.

Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.

Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.

Meer informatie? Zien “lees mij”
 

BEDANKT


Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
 
Veel dank aan Christine Leroy voor de vertaling.
 

RSS Feed

 

Visits


 
 


woensdag 22 december 2004

39. Emoties en "licht"

18 uur… Een goedgevulde dag.
Papa is weggegaan zonder mij iets te zeggen. Vermoeidheid en emoties komen in mij op als hij weer thuis komt. Ik ben niet te troosten, zo groot is mijn verdriet. Ik sla wartaal uit. Plots brandt er een ‘lichtje’ in mijn hoofd. Ik rijg de woorden aan elkaar en begin een dialoog met mama en papa :
"Lou huilt. (...) Loulou moet niet huilen. Loulou mag geen lelijke woorden zeggen anders wordt Marie-Anne boos"(zijn juf - zie artikels hierna).
Mama: "Dat klopt, Loulou en Marie-Anne heeft gelijk". (Ik word al wat minder droevig)
Ik:" Ja, ik moet gehoorzaam zijn aan Marie-Anne, Marie-Anne is lief. Maar ze wordt boos als ik lelijke woorden zeg. Dus mag ik geen lelijke woorden zeggen. Dat is zoals wanneer mama en papa boos worden als Loulou niet braaf is. Trouwens (nvda : in de tekst !), ik moet goed met mijn handjes spelen met Marie-Anne, anders ben ik een bébé-cadum!".
Papa houdt zijn lach in :"Juist, omdat Marie-Anne, je heel veel dingen kan leren.".
Ik: "Trouwens (nvda: re-sic!), ik moet niet bang zijn. Ik moet Marie-Anne vertrouwen. Ik moet goed leren om niet bang te zijn". -pauze- "Marie-Anne, mama en papa zijn er om mij te beschermen. Daarom moet ik niet bang zijn". (Ik ben één en al glimlach, ik omhels papa) "Ik zie je graag, papa!"
Papa: "Ik zie jou ook graag en daarom helpen we je om niet meer bang te zijn. Hoe meer dingen je zal leren, hoe minder bang je zal zijn".
Ik geef nu kusjes op het gezicht van papa en van mama.
Het zit weer goed. Mijn emoties zijn niet meer zo hevig… ik wil weer een lolly in de schelp zijn, ik ben zo vrolijk, zo vrolijk. Het leven is mooi en ik weet heel goed dat Marie-Anne, papa en mama mij heeeeeeel graag zien en ze alles doen voor mijn bestwil.
Van Luc Boland, om 09:57 :: Dag na dag :: #65 :: Geen reactie
 
Version française | English version | Waarschuwing | Schrijf ons | Copyright 2004 - Luc Boland