Hallo,
Mijn naam is Lou. Ik ben een jongetje dat de wereld met zijn hart bekijkt…
Niet altijd gemakkelijk voor mijn ouders. Ik ben dus blind en anders (geestelijk dan).
Zij zagen het levenslicht in het Frans in de herfst van 2003 en worden stuk voor stuk vertaald in uw taal.
Er zullen dus regelmatig nieuwe artikels verschijnen.
WAARSCHUWING
Met al mijn excuses voor wie het niet doorheeft, maar alle teksten worden bedacht en geschreven door mij (zijn papa).
Lou is daar momenteel niet toe in staat, zoals hij vandaag ook niet snapt wat een 'computer', 'internet' is, of zich lange tijd op een gesprek kan concentreren. Alleen de toekomst zal ons vertellen of wij erin zullen slagen om hem volledig te doen opnemen in de wereld waarin hij leeft.
Deze verhalen gaan dus wel over dingen en feiten die echt gebeurd zijn, maar ik leg ze uit op basis van zijn gedrag. Maar ik denk niet dat ik me vergis in die uitleg, want ik ken hem na vijf jaar nu wel al door en door.
Nog even dit : Lou en zijn gezin zijn Franstalig, de teksten zijn dus vertaald, maar de zinnetjes die hij zelf zegt worden vaak in zijn moedertaal opgenomen, want zo zegt hij ze ook letterlijk.
Meer informatie? Zien “lees mij”
BEDANKT
Zeker ook dank aan de Koning Boudewijnstichting (" Buiten categorie"). De nieuwe opmaak, de hosting en de vertaling waren enkel mogelijk dankzij de financiële steun van de stichting.
Buiten de kat, was het gisteren een dolle dag voor mama en papa (zo zijn er wel meer). Eerst moest de kat dus naar de dokter, dan moest ik nog gesust worden omdat ik de dag voordien een beetje te veel lelijke woorden had gebruikt en mijn juf erg boos was geworden (met reden). Ik bleef thuis dus maar doordrammen, met mama en papa als klankbord : "Loulou mag geen lelijke woorden zeggen, anders wordt Marie-Anne kwaad" - "Tegen papa" - (het klassieke spelletje van de herhaling, dat veel ‘zen’ vraagt, want ik blijf maar herhalen en herhalen en aandringen dat mijn gesprekspartner antwoordt). Dat laat weinig plaats en tijd voor dialoog en voor de andere leden van het gezin! Als kers op de taart viel Eva op haar gezicht in de turnles, met een opgezwollen voet erbij. Daarbij gaat ze op donderdag naar de psycholoog (dat wou ze zelf en het doet haar deugd). Dan was het mijn beurt om onnozel te doen op de trappen en te vallen… Kortom, mama en papa waren uitgeput op het eind van de dag. Papa moet Eva nog naar de radioloog brengen en nog dit en dat…
Van Luc Boland :: samedi 18 décembre 2004 à 17:28 :: Dag na dag
:: #61
:: rss
